Afgelopen zaterdagochtend rond een uur of negen, locatie DSVQ Brandenburg, de kachel staat aan want buiten is het niet alleen hartstikkene mistig maar ook dito koud. Langzaamaan druppelen de deelnemers binnen, veel mannen maar gelukkig ook 2 dames. We laten ons de koffie goed smaken en zo rond de klok van 10 uur begint het palaver. Organisator Frank Hänsgen (GER18) steekt van wal en heet een ieder welkom. Hoewel de meeste deelnemers uit de regio komen zijn er toch een aantal van iets verder gekomen maar ondergetekende was wel het verst van huis. Applaus was mijn deel. De reden dat ik hier was komt voort uit de IDM. Op een onbewaakt ogenblik en vast na het nuttigen van wat halve liters bier zag Frank zijn kans schoon en wist me over te halen om hier naartoe te komen. Mark Bosma zou ook komen maar helaas liet zijn gezondheid hem in de steek en bleef ik de enige niet-duitser. Frank had er alles aan gedaan om deze dag tot een succes te brengen; de lokale pers was geïnformeerd en had er nog een stukje in de lokale krant en website aan besteedt.
Terug naar het palaver. De wedstrijdleider geeft kort en duidelijk uitleg over de principes van het matchracen. Er blijken toch wel een paar dingen anders te gaan dan bij een fleetrace. er ligt weliswaar een startlijn en een bovenboei en bakboord heeft voorrang maar daar houdt de vergelijking wel op. starten doen we met een waarschuwing op 4 minuten, bij deze waarschuwing moet je op je eigen denkbeeldige helft blijven. De Blauwe boot aan de zijde van het pin-eind en de gele boot aan de zijde van het startschip. Na de 3e minuut mag je richting de startlijn gaan die je bij de 2e minuut moet zijn gepasseerd. Daarna wacht je rustig op het startsein, maar daarover later meer.
Er wordt gevaren in 4 series met 16 deelnemers. Na de eerste serie vallen er 8 af, na de 2e serie vallen 4 af en zo voort tot de finale die een “best of 3” is.
De loting gebeurt met het pakken van een balletje met daarin een cijfer. Nummer 1 en 2 bijten het spits af en zo voort. Ik trek nummer 9 en tref Frank Litzmann als tegenstander. Al vrij snel krijg ik wat meelijwekkende blikken of opmerkingen en ik begin er al serieus rekening mee te houden dat mijn optreden wel eens van korte duur kan zijn.
Bij het palaver was mij niet helemaal duidelijk hoe het nu precies zat met deze lijnen en minuten maar gelukkig kon ik de eerste wedstrijden toekijken hoe de lokale zeilers elkaar te lijf gingen. Matchracen is een tactisch spel wat begint bij minuut -3. Dan mag je als zeiler over jouw denkbeeldige lijn richting de startlijn gaan die je dus zoals eerder al gezegd met -2 moet zijn gepasseerd. Daar begint ook meteen de eerste strijd. Als je het voor elkaar krijgt om jouw tegenstander te laat over de lijn te laten gaan heeft deze zijn eerste penalty te pakken. Mijn tegenstander bleek daar heer en meester in te zijn en ik trapte er met open ogen in; meteen in de eerste race uitgeschakeld. Tsja, 700 km reizen voor 7 minuten zeilen. Maar de lol was er niet minder om. Waar het mijn eerste matchrace was bleken deze mannen dit spelletje vaker te spelen. Dat maakte van veel races een mooi en tactisch schouwspel om te zien wat aan aantal keren tot op de finishlijn spannend bleek. Mijn tegenstander blijkt dit spelletje het beste te beheersen en weet in de finale zijn schoolvriend en beste maat Christian Kühn met 2-0 te verslaan.
De afloop van de dag is zoals we gewend zijn van onze oosterburen; veel bier en een gebraden wildzwijn (tje); het werd een gezellige afsluiter van een mooie dag! Veel dank aan Frank en zijn team die er een prachtig evenement van gemaakt hebben!
