Kijk: aan enthousiasme geen gebrek in onze klasse. Enthousiasme om te zeilen én na te laten genieten middels een verslagje. Zo kan het dat er soms twee verslagen komen. Prachtig toch?
Henk Kuiper genoot zeer van zijn ‘Ruhrgebiet’ weekend en maakte zijn ‘ T ‘ is hier weer fantastisch…..’ verslag voor het thuisfront. Terwijl Theo Koomen ook al wat had geschreven: daar weer onder te vinden! Twee voor de prijs van geen: meer Olympiajol krijg je het niet meer!
T ‘ is hier weer fantastisch…..’
En dat is niet humoristisch bedoeld; het is echt zo. Kom je op vrijdagmiddag bij de kleine en knusse club aan de boorden van de Balderneysee , geeft de temperatuurmeter 18 gr aan. Heerlijk najaarsweer. Met z’n allen bij het haventje in de zon gezeten met een koud biertje. De bladeren kleurden goud op in de zonneschijn. En dan de verscheidenheid aan bomen en kleur bladen, je waant je in een andere wereld. Prachtig.
Vrijdagavond worden we altijd ontvangen met Reibekuchen. En je koopt je eerste barkaart. Dit jaar waren het de Nederlanders die later op de avond de deur dicht deden van het gezellige clubgebouwtje. Onze Duitse vrienden lagen al een paar uur op een oor. Het was zoals altijd “bar” gezellig.
Zaterdagmorgen gaat het echte werk beginnen. Bootje optuigen en dan met 6 man de jol tegen de dijk omhoog duwen!! En dan van de trailerhelling af !! Je kunt er een film over maken. Hotse zorgde ervoor dat de boten uit het trailerhelling gat ging. Op het puntje van de stalen steiger gleed hij uit en gebruikte de stalen meerpaal als houvast. Als een paaldanser hing hij eraan. Een been omhoog en de andere krulde om de paal. Maar hij redde het en bleef droog. T’ was wel hilarisch. Bedenk wel, het water aldaar in het stuwmeer is slechts 6 gr.
We komen ook om te zeilen. 23 deelnemers aan de start. Onze twee vaste Nederlandse bezoekers aan de Eiscup waren er niet. Thies zit op de bank thuis met een nieuwe halve knie en Arno had vrijdag een nieuwe lens in zijn oog gekregen. Beterschap heren. Jan ten Hoeve had een Ojol uit de mottenballen gekocht. Zeilklaar aangeschaft met trailer voor een paar honderd euro. Hij was vrijdag druk aan het boren, schroeven, enz. Zaterdag stond er weinig wind. De voorspellingen wezen erop dat we de net geopende kerstmarkt konden bezoeken. Toch stond er net genoeg wind om te zeilen. Het baantje lag niet zoals bijna altijd bij de roeibaan, nee , maar een boei verwijderd van onze haven.
Eerste start natuurlijk de helft te vroeg. Tweede start ging goed. Uiteindelijk wist Fedde te winnen , Jurgen Alberty tweede, Ton derde en Jan de Best vierde. In het laatste voorde windse rak werd het verschil gemaakt. Balderneysee staat bekend om zijn niet te voorspellen wind draaiingen. Als je als eerste bij de eerste ton bent, kun je met gemak een na laatste worden. Dat was juist deze dag niet zo. Een zeer constante wind stond op de See. Volgens Thomas Leitl had hij dat nog niet eerder op Essen meegemaakt.
De koning van de Balderneysee was Luuk Kuijper. Maar hij heeft zijn boot verkocht, Het was zaak voor de Nederlanders om een nieuwe koning Balderneysee te kronen. En dat moet toch wel lukken met zoveel Dutchies aan de start. Er stond een licht lopend windje en iedereen voer netjes, en werkelijk waar, er werd nergens geroepen of wat dan ook. Gewoon lekker gezeild. Toch niet… Bij de eerste ton een lawaai, het galmde tegen de hoge oevers weer terug het meer over. Jan Willem van de Hondel kwam over bb bij de eerste ton en een nietsvermoedende Duitser, zich van geen kwaad bewust over sb en draaide dusdanig dat Jan Willem wel omhoog moest sturen. Dit voorval is in de late uurtjes uitgebreid geanalyseerd met een tafel vol dames en heren. Het werd een van de hondeltje. Mindere goden mogen er altijd tussen- een van de hondeltje dus.
De tweede wedstrijd van de dag er stond wat minder wind. Kwamen we bij de eerste ton werd de wedstrijd opeens afgebroken. Wel terecht, want de wind viel er geheel uit. Terug naar het startschip. Daar werd koortsachtig overlegt . Na aldaar rond gedobberd te hebben en nadat de wedstrijdleider zich ervan overtuigd had dat de taarten klaar waren, de soep warm en het bier koud stond, konden we terug naar de haven. Achteraf een juiste beslissing.
Het is onvoorstelbaar hoeveel moeite de leden zich getroosten om ons een mooi weekend te bezorgen. Er worden 2 tenten opgezet, lampjes hangen erin, het terrein wordt feestelijk verlicht. En dan de inwendige mens ; 10 verschillende taarten, zo lekker en goed, een patisseriezaak in Nederland kan het echt niet beter en lekkerder maken. En een heerlijke soep uit grootmoederstijd. Smullen maar. Een bbq en door de dames zelfgemaakte salades… het was dit jaar werkelijk uitmuntend. Alleen al voor de enorme toewijding en inspanning van deze kleine club ( 35 leden) zou het de andere Nederlandse Ojol zeilers sieren om ook volgend jaar deel te nemen. De leden van de Essener Segler-Club Ruhrau e.V. zijn trots op hun club. Ze maken een belevenis om de Eiscup te varen.
Ook deze avond deden we het licht uit. Onze Duitse vrienden waren al uren weg. Dan weet je het wel. Het was weer “bar” gezellig. Volgende morgen gezamenlijk een uitgebreid ontbijt. Het feest begint zodra je je ogen open hebt. Maar opnieuw erg weinig wind met druilerige regen. Geen lol aan om in je boot te zitten. Uitstel. Maar niet voor lang. Om 10 uur het water op. En het startschip lag 2 tonnen verder weg dan zaterdag. Het werd een mooie wedstrijd.
Opnieuw waren de winddraaiingen niet groot. Wel moest je aan de linker oever blijven, zowel aan – als voor de wind. Jan Willem had geen trek om een van de hondeltje uit te delen en gaf gelijk gas. Ver als eerste bij de boventon en eigenlijk zou hij moeten winnen. Fedde ging in het tweede kruisrak naar de rechteroever en zakte terug. Jan ten Hoeve kwam gestaag opzetten in het tweede kruisrak. Fred wist zijn positie goed vast te houden. Maar opnieuw werd het verschil voor de wind gemaakt. Jan Willem ging naar de bb kant en dat was uiteindelijk niet goed. Jan zat in de goede stroming, samen het Fedde daar achter. Ton zag het wat te laat en Fred gijpte net op tijd. Het was een mooi potje. Dan de tweede wedstrijd. Vervangwimpel eruit en tegelijktijdig zag je aankomen dat de wind eruit zou gaan. Het comité heeft veel ervaring en dat zag je. Geen discussie, gewoon terug naar de haven. Jammer, maar toch twee leuke wedstrijdjes gevaren in dit weekend, hoeveel qua winddraaiingen niet Balderneysee eigen.
Voor dat je naar huis mag wordt je maag nog een keer gevuld. Je krijgt een stevige lunch voorgeschoteld. Was de Eiscup een Duits evenement, zo langzamerhand nemen de Nederlanders het voortouw op het water. Vloot Essen heeft wel wat werk te doen.Fedde is onze nieuwe Balderney koning!!
Het slotwoord kwam ook van Fedde. Zoals hij dat alleen kan, namens zowel de Nederlanders als de Duitsers bedankte hij de Essener Segler-Club Ruhrau voor hun gastvrijheid. Mooi gesproken, Fedde.
Onze dank gaat uit naar alle meewerkende die de 54 Eiscup tot een onvergetelijk weekend hebben gemaakt. Zonder hun kunnen we niet zeilen en vertier hebben. Dus ik benoem ze allen. Daar gaan we:
Wedstrijdteam: Stephan Geisen, Wolfgang Jentsch, Georg Dietl, Andrea Giesen, Anna-Lena Giesen en Jan Machel
Landteam: Georg Dietl, Sylvia Dietl, Uwe Westerkamp, Waltraut Schlagmann, Margit Ehlert, Rosy Dittert, Anke Klanten, Elisabeth Nuechter, Lilli Depla, Friedrich-, Elisabeth-, Constanze-, und Tamara Lietzmann, Anna Kollmer, Kai- und Jutta Penkwitz, Jochen Hofacker, Doris Achenbach, Rita Peussner, Gitta Gewehr, Petra Rengshausen, Stephan Karras, Elke Koczerowski, Karl Meurer, Peter Schwarz, Verena Winnen und Raimund Bock.
Herzlichen Dank bis naechste Jahr!! Zoals Thies altijd zegt; het lekkerste toetje zonder slagroom !!
———————————————————————————————————————————————————
Het werd weer het Herfstsnoepje waar je op kon vertrouwen. Heerlijk herfstweer, speciaal gebouwde en verlichte tent accommodatie, de gastvrijheid van de ESCR en de onvoorspelbaarheid van die kromme Essense banaan. Allemaal bekende ingrediënten voor een geslaagd sluitingsweekend van de Duitse IOU ranglijstwedstrijden waarbij dit jaar twee zaken opvielen.
De wind, of beter het ontbreken ervan. Het was meer dan volstrekt sur place drijven maar ook nog draaiend uit alle kanten. Dus er kon slechts één zaterdag potje en één zondagpotje gevaren worden. Meer kon er niet worden uitgeperst hoewel de prima wedstrijdleiding het wel degelijk probeerde.
En: het deelnemersveld. Mooi veldje, sterk startlijnje. Drieëntwintig Olympiajollen en wij Oranje hemden waren wederom in de meerderheid. Een goede Oranje vertegenwoordigende startlijn is daar immers traditie. En kijk er ook niet te veel van op: voor ons is Essen veelal minder ver rijden dan voor menig Duitse O-joller. Het is maar net over de grens. Dus: uit Friesland vijf vertegenwoordigers waaronder de twee Grunningers, twee Bossche Bollen mét de moedige Roeline als kopvrouw van de Nederlandse XX chromosomen, twee oud winnaars uit Reeuwijk en drie mannen vanuit Spiegel - Loosdrecht. En dat laatste verdiend nog wat toelichting.
Want traditioneel knorren en ruften de NED 8 en 680 hun Essense nachten in de camper van de altijd zeer gastvrije Keizer Baldeneysee Rolli Franzmann. Die zijn al tien plus jaren verknocht aan dit herfstpareltje. Maar dit keer moesten beide stuurmannen afzeggen middels operatieve excuses. Arno staart nu minder dan voordien. En Thies loopt nu ook minder dan eerder. Want zijn herstel van die, geslaagde, knie operatie gaat duren tot aan de Ruhrpokal in April volgend jaar. Zij moesten dus afhaken. Maar de herbergzame Rolli had zijn campertje toch wederom weten te vullen met zeilers. Kijk: het zijn dat soort dingetje die de EISCUP doet onderscheiden van menig andere wedstrijd: iedereen wil er een leuk zeilersfeestje van maken.
Trouwens: op precies dezelfde dag dat de NED 8 een halve knieprothese ingreep kreeg is er ook bij de NED 618 stuurman Wim Bech eentje geplaatst. Kijk: dat zijn de goede timers qua sportleven! Eerste mogelijkheid na het NED wedstrijdseizoen direct benutten zodat het volgende seizoen zo min mogelijk in gevaar komt.
De zaterdagpot dreef, in een woesternij van uitstel en startpogingen, Fedde Sonnema het beste. Fedde heeft toch al een prima jaar: won meer dan andere jaren en als beloning gaat de IOU Master Jaarprijs 2025 zijn kant op. Want onze oud voorzitter is ook al AOW gerechtigd en racet nu toch wat vaker en wat meer met het hoofd erbij dan tijdens zijn werkende jaren. En dat lijkt zich af te betalen: hij is goed bezig! Zijn zondag was minder maar constant genoeg: vijfde. En zo won hij uiteindelijk, voor zijn eerste maal, de EISCUP 2025.
Ook het verdere verloop van de zondag was voorspelbaar want een reprise. En ook hier was het een Vloot Spiegel Loosdrecht lid die won. En zo zijn prestatie schande op de zaterdag verdrong met een mooie sterke winst op die enige zondag wedstrijd. Jan ten Hoeve, varend onder AUT 1, net zijn werkjubileum gevierd met een groots feest in zijn woonplaats in Noord Duitsland (het was een topfeestje met gastartiest Tekstra!) maar al een decennium uitkomend voor het bescheiden vlootje uit midden Nederland: die 13 op de zaterdag bleef een blok aan zijn eindklassement been maar de glimlach stond wel weer op zijn gezicht.
Wie ook glimlachte? Dat was de derde Spiegel Loosdrecht vertegenwoordiger. Fred Schaaf, inmiddels met zijn vrouw ook trouw Baldeney bezoeker geworden, presteerde zeer constant met een 5 en een 3 dus pakte hier de tweede eindplek. En zo eenvoudig is dat niet op Essen. Dus Fred zijn zestigplus jarige wedstrijd ervaring kwam hier goed tot zijn recht.
De derde plek in het eindklassement? Meervoudig oud winnaar Ton op de Weegh met een 3 en een 6 stond tevreden op het podium. Ook al zo’n trouwe Essen ganger. Voor die andere trouwe stuurman, de OVDH, en Keizer Baldeneysee himself Rolli. Daarna de beide Noordelijke Jannen: de Best en ten Hoeve. De traditionele prijzen zijn daar koffie bekers met Olympiajol foto. Baldeneyeriaanse voorspelbaarheid: ook bij de prijsuitreiking. Want ook de vrouwelijke deelneemster kreeg een lief ruikertje mee op de terugreis.
Het werd dus geen weekend voor de ‘liever wat meer wind’ zeilers. Het startveld was echt wel sterk maar ook b.v. de nummer twee van de IDM Kai Molders kwam er niet aan te pas met scores rond de 10. En ook de andere sterke zeilers leden onder de zwakke wisselvallige wind. Enfin, het kan niet altijd mee zitten.
Hoewel: de gezelligheid en sfeer zat daar natuurlijk wel weer mee. De eindeloze gastvrijheid middels het ter plekke bereidde voedsel, de ontbijtjes, de biertap die vooroorlogse prijzen aftikt, de stroom bezoekende verenigingsleden, de voortdurende glimlachjes links en rechts om je heen. Baldeney was weer het feestje waar je op kan rekenen! Ook de nog niet genoemde Nederlandse zeilers en hun Duitse zeilmaten konden dat beamen: bourgondisch genieten op de bruingekleurde Essense banaan is een klein maar voorspelbaar herfstsnoepje.
En dat terwijl onze IOU voorzitter Siep in hetzelfde weekend het hele grote land moest doorkruizen om een ‘Thies Boschje’ te doen bij het matchracen aan de andere kant van Das Land der Dichter und Denker. Ook Siep genoot van zijn ‘zeven prachtige minuten’ op Brandenburg temidden van een grote groep zeilmaten. Matchracen: wij nederlanders moeten daar maar eens beter in worden!
De conclusie blijft helder: ondanks de MKII crisis van het afgelopen jaar zijn de menselijke verhoudingen tussen Oost en West onveranderd goed. Dat bewees zichzelf het afgelopen weekend in Essen en Brandenburg. Immers de leden van de IOU’s zijn zeilers, er staan geen boten op de ledenlijsten. En die zeilers moeten centraal staan in onze mooie amateur sport. De rest lossen we wel op!
Voor wie het niet doorhad: dit verslag was een ‘Theo Koomentje’, alsof we gewoon waren afgereisd…..
————————————————————————————————————————————————————-
Reeds meer dan twintig deelnemers voor een prachtig Nederlands sluitingsweekend op Nieuwkoop. Maar onze Duitse vrienden kunnen er ook wat van!
De VIERENVIJFTIGSTE Eiscup wordt over twee weken op 8 en 9 november gevaren. Er is veel over gezegd en geschreven maar deze Duitse Seizoensafsluiter blinkt altijd uit. In onvoorspelbaarheid van wind, want Baldeneysee, in Bourgondisch genoegen, want Essener Segler-club Ruhrau, in ongeevenaarde gastvrijheid, want ESCR-vrijwilligers en in grote eensgezinde gezelligheid, want Duitse zeilvrienden. Met andere woorden: niet voor niets staat zij bekend als het Najaarssnoepje op die bruinomrande banaan net over de grens.
Met altijd een mooi veld en een trouwe schare Nederlandse supporters. Ook dit jaar weer. De inschrijving komt net op gang maar loopt al weer snel op. Waarom? Omdat het een evidence-based recept is voor een heerlijk laatste zeilweekendje!
Ten bewijze; hierbij nog even het verslag van de voorspelbaar geslaagde EISCUP 2024. Maar belangrijker: hierbij ook de link naar de Manage 2 Sail inschrijfpagina. Wees erbij en ga dan met een heerlijk gevoel het winterseizoen in!
Verschillende keren verfraaid met een mooi Manfred’s-video verslag zoals Jubileumversie van 2021 en nog eentje, hieronder aan te klikken.
