Sinds 2017 wordt er om het Vlaams Kampioenschap gestreden. Natuurlijk ontsproten uit de ideëenkoker van Olympiavriend voor het leven, en mecenas Hans de Vries. Hij kon, bij wijze van uitzondering, er zelf niet zijn, want deze negentigjarige moest voor werk naar Leeuwarden! In den beginne werd dit Vlaams Kampioenschap nog mogelijk gemaakt door Vloot Zuid. Maar inmiddels georganiseerd onder de capabele toewijding van Beste Belg Klaas Watté. Mét wat steun uit Den Bosch met vooral Jeroen als ‘manusje-van-alles’. En, ook dit wedstrijdweekend om de Grote Gele Vlaamse Wimpel (de GGVW) voltrok zich onder de traditionele perfecte voorjaarszon. Hoe regelen ze dat toch altijd!
Trouwens, de vraag is even of Klaas, na bijna tien jaar, zijn routine-titel als Beste Belg nog met gemak kan blijven prolongeren. Want Guido de Greffte kwam in actie, in de oude boot van Jacobus de Vries en Feike Hylarides. Het lukte hem al heel goed om de snelheid te vinden en mee te strijden. Die gaan we vaker terugzien! ‘Op Mol’ maar ook zeker in Friesland waar hij een huisje heeft. Want hij vond het geweldig, hoewel hij de ochtend van Moederdag nog niet dorste te gaan zeilen. Die schroom hebben de andere mannen al jaren van zich afgeschut!
Het werd een heerlijk pittig weekendje met acht stevige en soms lange wedstrijden van vier rondjes onder buitengemeen lastige omstandigheden. Cadeautjes werden niet uitgedeeld, niet door de wind en niet door de tegenstanders. Bijna iedereen kwam afgemat de plas af. Kreunend en steunend maar voldaan. Het was een zeer lastig maar veel voldoening gevende serie wedstrijden.
De zeilers hadden zeker zwaar, maar feit is dat menig Olympiajol dame zich ook, maar dan op geheel andere wijze, vermaakt heeft. Want die waren er weer in stevige aantallen. Het weer, de prachtige locatie aan het water en de ‘koopgoot van Mol’: er was genoeg te doen. De dames hadden er lol in en dat vonden wij dan ook weer leuk.
Oog voor detail was er zeker rond het Zilvermeer: het wedstrijdgebeuren is voor het zoveelste jaar in capabele handen van Pieter Lanser. Hij liet ze werken, die boeien mannen! Vanuit hun dinghy’s waren Gerard op de Weegh en Theo Meus, met hun hulpkrachten, hard aan het werk met 40 meter lijn en zware ankers. De sportschool kan een weekje worden overgeslagen! Maar de draaiwind werd door teamwerk prima opgevangen en de wedstrijden bleven eerlijk.
En ook op de wal was er detailwerk: de horeca, lunchpakketten, ontbijt. Prima verzorgd, altijd weer Bourgondisch. Opvallende gastvrijheid, goede voorbereiding en uitvoering dus tijdens dit Belgische weekendje. Iedere deelnemer loopt de komende tijd ook nog rond in een fraai UV-werende longsleeve, stiekem reclame maken voor het Vlaams Kampioenschap van 2026. Want, die gaat er zeker komen!
De eerste start zaterdag was na een koude nacht. De tentslapers, die zijn er altijd ‘op Mol’, hadden matig geslapen. Maar de startende zon maakte het weer goed en ‘we’ konden dus op uitdagende wijze ‘los’. De wind was zeer veranderlijk, in kracht en in richting. Het waren geen kleine draaiingen, maar meestal 20 plus graden. Dus het veld bewoog zich veelal als synchroon-zwemmers over de plas. En dan wordt inhalen heel lastig, want ‘contra-varen’ betekent jezelf achteruit varen. De consequentie was dat het starten nogal belangrijk was.
En dat was zo eenvoudig nog niet, en dus was het soms bepaald vermakelijk. De wedstrijdleider keek nog wel eens door zijn wimpers, want we gingen soms als linie gelijk maar ‘kritisch’ over de lijn. Altijd drukte bij de PIN die slachtoffers maakte en de ‘tweede linie’ waar je ongemerkt in terecht kon komen. Terugkomen viel dus niet mee, maar het Zilvermeer werkt ook als een zeef: de beste zeilers passen door de kleinste gaatjes. Hoewel; werkelijk iedereen liep meestel wel tegen de ‘strafpunten’ op.
Die eerste vier potjes waren voor Fedde Sonnema. Die was als titelverdediger goed bezig en piekte het tussenklassement. Weliswaar in de nek gehijgd door 4-5 man. Eentjes voor Maurice Schonk, Fedde, Jan de Best en Thies Bosch, daarachter was niet veel constantheid te constateren. Hoewel Mike Huiskamp wel erg sterk zeilde. Maar Fedde’s tweede dag was eigenlijk ’on-Sonnema’s’ matig. Maurice Schonk begon de tweede dag wel uitstekend met een eentje en drie, maar moest toen ‘Onderweg’ naar een heroptredende zwager. Hij miste zo zijn kans op deze titel met de GGVW die, hoewel niet officieel, toch mooi staat op je Palmares. Vervolgens pakte Jan de Best zijn tweede eentje en toen viel pas hoe sterk en constant Jan dit weekend voer. Nauwelijks matige uitslagen, altijd weer naar voren kruipend. Sterk! Was hij onderweg naar zijn eerste titel, buiten zijn RC-titels?
Of werd die zondag prooi voor Rob Wapenaar, nog altijd Koning Zonderwind? Want hij pakte het zevende paaltje en liet zien, dat zijn windneusje in drijverij, hem niet bedroog. Zijn zondag was uitstekend! Trouwens, er waren meer mannen die mooie uitslagen konden neerzetten: ook Wim van der Wal, Joep ten Brink, Arno Start en Wim Bech noteerden top drie resultaten.
Die laatste start zakte de wind echt helemaal door zijn hoeven. Exemplarisch voor het gebrek aan klassementsoverzicht die ons allen overkwam. De laatste lunch waren de uitslagen op het startschip achtergebleven en de rekenaars bleven werkeloos dus achter. Gevoelsmatig was Jan heel sterk bezig, maar ook de NED 8 had weliswaar twee rot-uitslagen, maar verder klopte het wel.
En die achtste pot werd een verzoeking! Terecht het laatste rondje afgekort want we waren allemaal behoorlijk uitgewoond van die drijverij waarbij iedereen alle plekken kon meemaken. Eentje uitgezonderd, want de NED 8 dreef het best. Hij zag niet zonder genoegen dat Jan niet zijn Beste pot voer en op het laatst wegzakte. Bosch zijn scores waren: 1,1,2,2,3,4, en 9, en dat bleek meer dan genoeg voor herovering van zijn 2023 titel.
Nog wat opvallendheden, Henk Kuiper heeft niet alleen een uitstekende snelheid gevonden na zijn ’open-dek-operatie’ en heeft altijd een sterk startvermogen. Maar was ook in staat om met die andere Groningse Fries Jan hun klaterende lach urenlang over het terras te laten galmen. Speciaal compliment voor de ‘vrouw in ons midden’ Roline Huiskamp, gewend om de zware strijd aan te gaan en ook dit weekend met grote inzet alle starts de baas gebleven: respect! Ook was het goed Jan van Amerongen weer terug te zien! En Titus Bruggink had wederom de weg naar het zuiden gevonden, het is hier ook genieten! Wim Wobbes en Jan Willem Lalleman hadden een gezellig weekend waarbij JW ’effe wat anders’ deed door zijn hele gemotoriseerde schoonfamilie langs te laten komen.
Ook de nog niet genoemden genoten van zo’n zonnige strijd met zeer uitdagende omstandigheden. Waarbij Fred Donk en Maurice Gerards in staat bleken om op bijzondere wijze aandacht te creëren. Als geharpoeneerde walvissen werden zij, mast omlaag, de haven binnen gesleept. Want met al dat gepraat over drijfpartijen, de wind zette zo nu en dan erg venijnig door. En dan kon het even erg ongemakkelijk worden.
Klaas, Pieter en alle andere organisatoren worden bedankt: het was weer een genoeglijk en succesvol Bourgondisch feestje.
PS De Grunningse noabrander vermomd als twee Friezen.....
Vlaams kampioenschap
Bekeken vanuit de slechts twee noordelijke zeilers. Jan was er al op vrijdagmorgen en wij in de middag. Heerlijk weer, zomerse omstandigheden. Het is ook altijd mooi weer op het Zilvermeer. Dat rijmt. En niet voor niets. Onze gastheer Klaas Watte had meerdere bakken Belgisch bier in het koude water van het Zilvermeer liggen voor ons. wat een ontvangst! En bij de inschrijving een prachtig T shirt!! Je voelt echt dat je in het buitentand bent, zo kort over de grens. En dat maakt alles leuker en gemoedelijker. Heerlijk.
Het zeilen was een hele belevenis, windschiftingen, wel wind, weinig wind, een wat korte baan maar wel 4 rondjes. 8 wedstrijdjes in totaal. Je kunt er makkelijk een boek over schrijven, zoveel gebeurde er in elk rak. Kortom, het waren wedstrijden met een hoge intensiteit onder zomerse omstandigheden. De donderdagavond training is er niets bij.
Onze Jan had eigenlijk moeten winnen. Hij lag tijdens het laatste potje bij de een na laatste boei op de eerste plek. Thies lag op de loer, maar er wel goed achter. Jan lag in winnende positie om Vlaams kampioen te worden. Het mocht niet zo zijn. Helaas waren de voor de windse rakken niet altijd voorspelbaar. Thies greep de titel. Proticiat.
Wat een happy hour zaterdagmiddag onder de parasols langs de boorden van de haven. Het was overweldigend.....heerlijke hapjes bij blond schuimend Belgisch bier. Ook de meegereisde dames genoten in volle teugen en lieten zich de Aperol spritz goed smaken. Het was een feestje om mee te maken. De gezamenlijke maaltijd was simpel maar zeer smaakvol. Diep in de nacht werd nog even het Gronings volkslied gezongen!! Dan weet je het wel... Het bourgondische spat van zo’n weekend af. Ook wij reizen volgend jaar weer af naar het Zilvermeer. Vanuit Goingarijp is het slechts 250 km. Prima te doen. Ojol zeilen op z’n bourgondisch is wat anders dan vertoeven op het starteiland. T’is toch even anders.
NED 626 en NED 675
