Het was in 2015 dat ik mijn eerste meters maakte in de Olympiajol. Ineens allemaal vreemde gezichten en zie daar maar eens de namen bij te onthouden. Eentje daarvan ging heel makkelijk. Ik had net mijn 470 zeilboot ingeruild en kwam in de groep O-jollers een “nieuwe” 470 tegen die luisterde naar de naam Joop. Afkomstig uit Jubbega had hij deze 470 eerst nog moeten delen met Mark Bosma maar al snel bleek deze liefde niet te delen en trok Joop de 470 naar zich toe en kon Mark op zoek naar een andere boot.
Joop bleek al snel een waardevolle bron van informatie. Joop kende alle namen en alle namen kenden ook Joop. Als je een keer iets wilde weten was hij altijd behulpzaam en Joop zat nooit verlegen om een praatje. Hij hielp je waar mogelijk en kon er van genieten als zijn adviezen uitkwamen.
Er was een tijd dat Joop niet lekker in zijn vel zat. Privé en werk kwamen een beetje in de knel maar met de komst van Jelly verscheen de kenmerkende glimlach weer op zijn gezicht.
Nu telt de vloot met Ojol zeilers heel veel aardige mensen maar bij Joop schreef je aardig wel met hoofdletters, zeg maar gerust een hele lieve man.
Groot was dan ook niet alleen zijn teleurstelling maar zeker ook die van ons toen bleek dat het zeilen niet meer ging. Joop wilde de 470 nog niet kwijt maar van zeilen kwam het ook niet meer. 2022 was zijn laatste Sneekweek in de Olympiajol en met een 21e plaats was het mooi geweest.
Gelukkig was er nog een mooie tijd op de Vlet en later op het zeiljacht, samen met Jelly.
Met regelmaat hoorde ik mijn naam over de meer schallen als hij weer ergens langs het wedstrijdwater lag of voer. De belangstelling voor de Ojol bleef maar met pijn in het hart moest hij toezien hoe zijn 470 over de grens naar het buitenland vertrok.
Helaas kon Joop de strijd tegen zijn ziekte niet winnen. Joop overleed op 1 augustus op 70 jarige leeftijd.
Namens alle Olympiajolzeilers wensen wij Jelly, zijn kinderen en allen die hem lief waren veel sterkte dit verlies te dragen.
foto: Grootsneek, Richard de Jonge
