In Memoriam: Jacobus de Vries

Het zal ergens in 1991 zijn geweest dat Jacobus zijn vertrouwde 16m2 inruilde voor een Olympiajol. Voortaan kon hij helemaal zelf zijn koers bepalen en dat zou zich in de jaren daarna uitbetalen. Met in totaal 7 Sneekweek borden op de schoorsteenmantel, was Jacobus jarenlang heer en meester op De Meer. Het geheim voor deze overwinningen was naar eigen zeggen, juist geen geheim en wie Jacobus kende, wist dat maar al te goed. Het geheim van winnen zit in volharding en Jacobus schreef dat woord in hoofdletters.

In de beginjaren was Jacobus veel te vinden op de wateren rond Eernewoude. Het was ook hier, waar hij samen met Sytze Bruinsma en Hans de Vries in 2000 het samengaan van de 2 Friese vloten, Friesland en Eernewoude realiseerde. De combinatievloot kon nog jarenlang op zijn steun rekenen en groot was dan ook zijn plezier, toen Klaas Watté in juli 2023 een reünie organiseerde op Het Baken in Eernewoude. Samen met Annie was Jacobus het hele weekend met zijn motorboot op het eiland te vinden en vele verhalen van vervlogen jaren werden opgedist.

Zijn hele leven stond in het teken van sport bedrijven. En dan niet zomaar, nee altijd op het scherpst van de snede. Voor hem was winnen de reden om mee te doen. Of dat nou schaatsen was of zeilen of wellicht de spelletjes thuis met de kinderen, altijd ging Jacobus voor de hoofdprijs. Zelfs als daar even de dreiging was dat iemand hem van zijn eerste plekje zou houden werd alles uit de kast gehaald om toch net weer die koppositie over te nemen.

Daar kwam ook zijn latere golfmaat Hans achter die een keer als eerste bij de onderton aankwam, waar Jacobus hem op de spiegel zat. Hans, die zoals gebruikelijk zonder kaart aan de wedstrijd begonnen was, vroeg na het ronden van de ton even aan Jacobus waar ze naar toe moesten: “dat sikesto sels mar ût” was het korte maar duidelijke antwoord. Een andere tactiek van Jacobus was het veinzen van paniek bij een gijpboei; “jongens, Jongens, ik hâld him net, meitsje efkes wat romte” om er vervolgens in de gemaakte ruimte, als een haas vandoor te gaan. Maar zeilen kon hij als geen ander. Met deze streken win je misschien een potje, maar geen 7 Sneekweek borden!

Voorbereiding was alles bij Jacobus. Zo begon hij geen wedstrijd zonder eerst zijn Yoga-oefeningen te doen, om dan na afloop daarvan zijn beide armen ten hemel te heffen en in gedachten zijn tegenstanders al teleur te stellen; “helaas jongens, vandaag is er maar ééntje die wint, en dat ben ik”.

Als je je licht opsteekt bij diverse zeilers die met hem gezeild hebben, hoor je eigenlijk overal hetzelfde, een mooi mens, fanatiek en gedreven tot op het bot, maar ook iemand die zich inzet voor de sport in de breedte. Zo was hij niet alleen op het Sneekermeer te vinden in zijn geliefde Olympiajol, maar kon ook het Heerenveenster skûtsje de Gerben van Maanen jarenlang op zijn inzet rekenen. Als voorzitter, maar zeker ook als wedstrijdleider voor de SKS-wedstrijden van Terherne.

De laatste jaren was Jacobus met Annie aan zijn zijde misschien wel één van de trouwste supporters van vloot Fryslân. Zijn versleten knieën beletten hem het zeilen, maar met regelmaat lag zijn motorboot op of rond het wedstrijdwater en kon menig zeiler achteraf nog rekenen op welgemeende tips en adviezen van deze doorgewinterde zeiler.

Ik sluit af met Jacobus zijn eigen woorden, opgetekend door Jan Tekstra naar aanleiding van het jubileumboek: “Een Ojol is gewoon een schitterende boot om mee te zeilen. Ook zo maar zonder wedstrijddruk. Lekker met de voetjes omhoog. Heerlijk.”.

Namens alle Olympiajolzeilers wensen wij Annie en de kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte om dit verlies te dragen.