Wappenteller, ----wachten, wormen en windstroken---- 

Wat het mooiste van Friesland moest worden ging helaas niet door. Zonder reden, werd ons weekend op de Lemmer door de neus geboord. En heel veel werk en inzet is voor niets geweest.

Zondagavond uit de Spiegel al overleg. Om toch dit weekend te kunnen zeilen, heeft Jeen Nijdam zich hard gemaakt dat we later konden inschrijven. De wedstrijdleider vertelde me dat de DSV daar geen voorstander van was maar gezien de omstandigheden wilden ook zij meewerken. Dus Jeen, dank voor je geweldige inzet. Friese broeders op de wal laten staan, dat doet ook jij niet. Hulde Jeen.

------Donderdagavond training Vloot Friesland. 18! deelnemers op een prachtige donderdagavond. Het was werkelijk een sublieme avond. Prachtige temperatuur en een prachtig lopend windje. En er werd gezeild alsof je leven ervan af hing. Geweldig mannen!!!-----

Vrijdagavond waren de meeste Nederlanders - nou ja - noordelingen aanwezig op dit mooie complex. Tís werkelijk een mooie club en alles gaat gemoedelijk. Hagelnieuw sanitair met stort douches. Fantastisch gewoon. Dat mag wel eens gezegd worden. Heerlijk terras aan het water, de Ojollen ervoor op het gras. De traditie bij de Wappenteller  op vrijdagavond, fris Duits bier met Bratwurst zoveel je kunt eten. Udo bakte de worsten en ze smaakten lekkerder dan op de Weihnachtsmarkt.  Maar je herkent Udo niet meer terug; niet alleen vaart hij nu rond in de super snelle en mooie oude GER3, de wilde haren zijn eraf geknipt. Staat veel beter was ons oordeel.

Zaterdagmorgen palaver om 12.00 uur. Weinig wind. De wedstrijdleider was heel duidelijk en kwam met feiten waarop hij ons vertelde waarom nu uitstel. Uiteindelijk pas om 18.00 uur het verlossende signaal….we kunnen aan het bier. Natuurlijk werd er gesproken over het gedoe in de klasse. Maar daar gaan wij niet over. De avondwandeling naar het dorp voor een ijsje was het grootste wapenfeit van deze dag. 

Zondag. Wind. Niet veel, net op het kantje zitten. Allemaal een pet op, want het was nu al warm. Mark, Reinout en Henk hadden hun ojol racers in het water gelaten gedurende de nacht. Voor de wind naar de start trek ik mijn zwaard op en helemaal vol wormpjes. Dus ook Reinout aan de slag om de nachtelijke aangroei eraf te krijgen. Het zat zelfs op de romp. Je kunt je dus voorstellen wat we zeiden over dit Duitse water!! Niet best.

Toen, eindelijk zeilen om 10.00 uur. De pin kant was het beste, maar ik startte bij het schip. Daar was niemand. Bij de boventon kwam  volgens mij de 631 als eerste. Henk als 12. Het volgende aan de windse rak was net andersom. Voer samen met een lokale held helemaal bijna tot aan de haveningang. Hij werd derde en Henk 5. Onno en Sybrand en Geert lagen enige tijd gewoon stil midden op het meer. De tweede wedstrijd kreeg ik mijn jol niet aan de praat. Eigen schuld. 50 mtr. voor de finish nog 10 en op de finish 14. In deze wedstrijd weet ik absoluut niet meer waar de anderen lagen. De laatste wedstrijd van deze dag was eentje, dat als je voorop ligt en de wind gaat 30 graden draaien met vlagen, dan weet je dat  er een hele meute over je heen gaat. Onno en Sybrand lagen werkelijk goed, dus deze twee gingen het schip in. De windrichtingen / schiftingen waren niet voorspelbaar. Dus je moest goed kunnen incasseren. Al met al was het een enerverende dag. Hadden we het willen missen?? Nee natuurlijk niet.

De noordelijke inbreng op Bad Zwischenahn;  NED 662, 631, 31, 709, 626, 561, 640

Henk