Openingswedstrijden Sneek werd een enerverend weekend

1:21 uur. ‘Wind eruit. Wedstrijd uitgesteld’. Berichtje van Sybrand. Hij houdt me op de hoogte via Signal omdat ik, tuurlijk tegen de klippen op, na de ommezwaai van de techbro’s richting de grote man met de gele ‘overkam’ heb besloten niks meer te willen gebruiken van alles wat Meta, X of Amazon heet. Dus whatsapp zit niet meer op mijn telefoon en dus ook niet al het laatste nieuws van Vloot Friesland. Nee dit wordt geen politiek statement. Ieder z’n ding. Laten we vooral het eens zijn met het feit dat we het soms oneens zijn. Maar ik ben wel zeer blij dat Sybrand zo bereid is om mij op de hoogte te houden van de belangrijke zaken omtrent ons favoriete spelletje, te weten Ojol-zeilen.

Het is zondag. Ik ben thuis, concreter: in de tuin met onze beste vrienden om de 60e verjaardag te vieren van mijn lieve Claire. We prijzen ons rijk, met vrienden, kinderen, zelfs een kleinkind en een leven dat redelijk rimpelloos verloopt. Ziedaar het brugje naar een dag eerder. Want laten we wel wezen, ook de zaterdag op het Sneekermeer verliep letterlijk vrij rimpelloos. En de rimpels die er waren, gaven weinig prijs van de shifts ter plekke. Het was turen, secuur sturen en vooral niet te veel letten op de buren (excuus, ik verdien mijn brood met rijmen en dichten) . Mijn oude houten gebakje, zoals de Votterl van respectabel leeftijd soms gekscherend wordt genoemd, had een ware make-over gehad deze winter waar Linda de Mol haar enigszins onnatuurlijk gevormde lippen bij zou aflikken. Glimmend, een beetje rimpelig, maar wel vol goede moed verscheen ze met mij als ‘te weinig uren zeilende’ lichtmatroos aan de start. Toegegeven, zo weinig wind: I love it! Daar waar Cock zich bij zo weinig blokjes nog eens omdraait in z’n warme Drachtster stee en Luut met tegenzin het dekzeil van zijn prachtige bootje pulkt, wordt dit lichtgewicht altijd blij van een dunne Aeolus. Leuk hoor, knallen met 4bft plus, maar het lukt mij dan echt niet om een deuk in een pak boter te zeilen. Zo’n prutswindje vind ik leuk. Dus ja, ik had het naar mijn zin die eerste dag. Prima resultaat, al belande ik tijdens de tweede wedstrijd wel even vlak voor de finish in een prachtig omlijst windwak, waardoor eerder genoemde Luut mij met een brede glimlach voorbij zeilde. Na 3 maal overstag steeds de wind van voren te krijgen, besloot ik maar te wachten totdat de windgoden genoeg hadden van het treiteren en mij weer net genoeg wind toebliezen om alsnog voor het aanstormende clubje met onder andere good old Hans de Haas te finishen. 

In een verslag als dit, zou je natuurlijk goed om je heen moeten kijken om de rest van het veld alle eer en credits te geven die ze verdient. Maar laat ik eerlijk zijn: ik wist dat ik de zondag niet zou varen, dus een podiumplek of (erger) een verplichting om als nummer 3 een stukje te schrijven zat volledig niet in mijn systeem. Ik heb gewoon heerlijk gezeild, de vlaagjes gezocht en gedraaid als de shift langer dan 10 seconden bleef staan (goeie tip Jan Ten Hoeve!). Met in de laatste wedstrijd van de dag een wederkerend close encounter met Doeke, die met licht weer altijd scherpe cijfers neerzet. Even voor de statistieken: veel betere cijfers dan ik, want ik erken met grote deemoed de meerdere in hem. Net als in iedere andere topzeiler. Ik pruts maar wat aan en soms valt het kwartje net aan bakboord. Maar goed, we rommelden lekker met z’n tweetjes naar de finish en ik was zeer content met mijn tweede plekje achter hem.

Tot mijn verbazing stond ik zomaar 3 in het klassement. Grappig hoor! En dan lekker het bootje inpakken, geurtje kopen voor mijn lief ( die overigens van zichzelf al lekker ruikt, maar ik voldeed hier aan haar eigen wens), douchen en voorbereiden voor de feestdag op zondag……
Zondag 14:30 uur: ‘Gefeliciteerd met je derde prijs Jan! De prijs is een suikerbrood. Ik kan wachten tot ik je weer zie of ik kan ‘m opeten. Wat wil je? Groet, Bart”. 

Wat? Bij ons blies een warme bries de hele dag door de stadstuin. Dan moest er toch zeker wel wind staan op het meer? Bizar. Ik had iedereen een mooie zeildag gegund en deze derde prijs voelde ondanks het suikerbrood toch minstens bitterzoet. Leuk voor de statistieken, maar niet echt verdiend vrees ik. Had ik dit geweten, dan had ik gister beter opgelet waar iedereen lag, wat er achter in het veld gebeurde of ook bij de soms ver uit het zicht zijnde kopgroep met Wilco (1) en Bart (2). Ok, ik zag Geert verrekte snel gaan, Onno wederom vanuit lastige posities naar voren kruipen en Wim als enige afgevaardigde van onder de rivieren een paar puike potjes varen. Maar verder dan dat reikte mijn oog niet.
Afijn. Het was prachtig weer, de Koning danste ietwat houterig op Oerend Hard in de Achterhoek, de Paus nam op gepaste wijze afscheid van de discipelen en wij hebben een paar potjes gezeild.

Mijn zondag was memorabel, liefdevol en zonovergoten. En er kwam zowaar nog een berichtje binnen…
15:30 uur: ‘Heb het suikerbrood in overleg met Wilco inmiddels aan Pier gegeven, als dank voor zijn werk in het comité als Afgevaardigde van onze klasse. Bart’
Waarvan acte! Toch nog op de juiste plek!

Jan NED 21