Over een midscheepse botsing, een geheel vrouwelijk wedstrijdcomité en een paar ‘butsen ” in ego’s

’Geplukt’ van de Friese groepsapp, dus soms wat voorkennis nodig maar we willen het U niet onthouden. Ook -intern- nieuws van andere Vloten is welkom: in deze Corona tijd wordt iedere update van Olympiajollers die wél varen al snel nieuws..

Op de dag waarop we eigenlijk in het verre België hadden moeten zeilen gingen we met 14 bootjes van wal in Grou. Nou ja van wal…
De meeste mannen hadden bewust hun ega thuis gelaten om er zeker van te zijn dat ze met volle concentratie aan de wedstrijd konden beginnen. De meeste, behalve 1 inderdaad…. Luut had Marga meegevraagd voor vandaag en was daar dermate van onder de indruk dat hij prompt vergat zijn roer uit te auto te halen. Helaas voor hem had Marga de autosleutel meegenomen aan boord van de rescue-rib met Hieke en moest er van alles verzonnen worden om de autosleutel aan land te krijgen en daarmee het roer het water op. Nadat uiteindelijk ook dat was gelukt stond niks een goede start meer in de weg, dachten we.
Femke en Caroline hadden er goed op geoefend, Femke op dek van de Butskop en Caroline in de kajuit achter de knop van de toeter, vier, drie, twee, één en daar gingen we, het vijf minuten signaal. Femke zwaaide enthousiast met de 5 minutenvlag; we zijn begonnen, althans de meesten onder ons.

Jawel, Luut had zijn roer op de juiste plaats hangen maar Hans had nog niet alle lijntjes strak staan en dook in het vooronder om nog een en ander strak te krijgen. Al dobberend zonder specifieke koers had hij niet in de gaten dat er nog meer ongeluksvogels op het water waren die de dag slecht begonnen waren met een botsing op de weg. Nog steeds onder de indruk van die botsing was dit echtpaar overduidelijk de weg kwijt en zag daarbij de knalrode mast van Hans over het hoofd. Deze zat nog steeds voorover gedoken in het vooronder om de lijntjes goed te krijgen..(wat had Stefan de Vries tijdens de theorie-training nou gezegd Hans; zorg dat je ruim op tijd voor de start klaar bent….).

De Grijze Plaag lag op ramkoers met een niet nader te beschrijven stalen en drijvend gevaarte. In een splitsecond before disaster richtte Hans zijn hoofd nog even op, deed nog een poging om bij het roer te komen maar het was te laat. Een midscheepse aanvaring was onvermijdelijk. De Grijze Plaag boorde zich in de stalen romp, de koolstof bescherming spatte in twee stukken uiteen en Hans die onderweg was naar zijn helmstok werd door de boot geslingerd en belandde uiteindelijk weer op de plaats waar hij vertrok; in het vooronder.

Door alle commotie én de sterk toenemende wind was omslaan onvermijdelijk en terwijl de rest van het veld, zich volledig onbewust van dit drama aan het voorbereiden was voor de start zagen we de 563 plotseling op 1 oor liggen. De Resque was gelukkig in de buurt en was er snel bij. Het wedstrijdcomité had het ook gezien en de uitstel ging er in.
Uiteindelijk kreeg Hans de boot weer recht en met een sleep van de rescue was hij ook zo weer leeg. Het ongelukkige echtpaar wilde nog even weten wie die Grijze Plaag was die hun dagje op het water tot een teleurstelling had gemaakt; er zit immers een serieuze deuk midscheeps in hun bootje. 
Nadat ook dit geregeld was konden we weer beginnen aan de herstart. Deze verliep bijna goed. Het zou de Olympiajolklasse niet zijn als er niet iemand een OCS had. Het damescomité was de 631 die overduidelijke te vroeg was echter goed gezind en liet het geheel gewoon van start gaan, onwetend van het spoor wat deze 631 later zou gaan achterlaten, hadden ze hem maar teruggefloten…
De wind was pal west en daarmee kon een mooi kruisrak worden gezeild tussen De Burd en de hoek bij Marswier. Daar aangekomen bij de bovenboei was Sybrand (inderdaad de 631) er als eerste maar gelegen over stuurboord moest hij Luut die over bakboord naderde voorrang geven. Een echte Olympiajolzeiler waardig ging dit op het laatste moment; dan moet wel alles goed gaan en er niks blijven hangen, en ja hoor, je zult zien dat het nu wel fout gaat; een knoop in de schoot, een dikke vlaag en voordat zowel Luut als Sybrand het in de gaten hadden was het al gebeurd, de zelflozer boorde zich zonder enige medelijden met de trots van Luut op zijn prachtige boot in het dek en liet een spoor van vernieling achter voordat hij ook zelf het loodje legde en geheel vervormd uit de romp van de 631 werd gedrukt.
Het gehele veld, geheel onwetend van dit drama rondde inmiddels de boei en ging op weg naar de Tijnje. Bart voorop, gevolgd door Onno en daarachter de rest. Sybrand had inmiddels de zelflozer terug gevonden en keek dus naar een rechthoekig gat in zijn romp. Gelukkig was de oplossing nabij doordat Luut een rol ductape uit zijn luik toverde waarmee dit gat gedicht kon worden.
Opnieuw werd de rescue opgetrommeld en kon Marga laten zien dat ze als een volleerd EHBO’ster de ‘wond’ van de 631 kon afplakken zodat hij uiteindelijk zijn weg kon vervolgen. Precies 18 minuten na de start was dan uiteindelijk iedereen onderweg al dan niet met een deuk in dek, boot of ego…….
Door de westenwind gingen we vlak voor de wind over de Ee richting de Sytebuorren om vervolgens via De Geau richting Eernewoude te gaan alwaar we onze boterhammen konden eten. Voordat dit feest zou beginnen zouden echter nog wat meer ego’s een deuk krijgen. Bij het verlaten van de Ee was het Bouwe die als eerste in de problemen kwam doordat zijn neerhaler het begaf. Gelukkig kon hij een geïmproviseerde neerhaler maken van zijn hangbanden; die had hij toch niet nodig… 
De aanwakkerende wind zorgde op De Geau voor hachelijke avonturen, Sybrand, nog steeds onder de indruk van zijn aanvaring met Luut weet op het nippertje zijn boot recht te houden, wat maar goed was voor Siep of Bouwe die in de smalle Geau naast hem voeren en zeker een mast op het dek zouden hebben gehad als dat niet gelukt was, gelukkig voor alle drie was Sybrand dit keer wel fortuinlijk en wist de boot recht te houden, maar niet zonder daarbij een behoorlijke sloot water mee te nemen.
Minder fortuinlijk was Luut die de primeur beleefde met omslaan met de 671. De Geau die pal westwaarts loopt bleek in combinatie met de westelijke wind met stevige vlagen  een geduchte tegenstander. Dat deze 671 het niet gewend was om met harde wind te zeilen werd Luut snel duidelijk; geen enkel blokje voor of na de mast zat aan een touwtje en waren dus weg; evenals zijn rotsvaste zelfvertrouwen dat je “niet om moet slaan’.
Inmiddels had de grote vloot de wal gevonden en arriveerden Sybrand, Siep, Luut en Bouwe als laatsten bij de geïmproviseerde pleisterplaats waar de zelf meegenomen lunch goed smaakte.
zoals gebruikelijk met het skutsjesilen in deze contreien vindt de herstart plaats in omgekeerde volgorde van binnenkomst: Bouwe mocht als eerste vertrekken, gevolgd door Luut etc.
Het comité had de gele startboei aan het begin van de Ule Krite gelegd en met een kluitje van ojollen kreeg de herstart vorm. Bouwe vertrok dus als eerste gevolgd door Luut, Siep Sybrand en daarachter de rest van het veld.
Er lag een mooi en bijna 4 kilometer lang kruisrak voor ons  waar stevig gewerkt moest worden om je plaatsje te behouden. Er werd op het scherpst van de snede gezeild maar zo vlak voor het einde werd ook hier de tol betaald. Timo was bezig met een mooie opmars in de richting van de koplopers Sybrand, Bouwe, Siep en Luut maar in een moment van onoplettendheid, of was het toch vermoeidheid, bleef zijn zwemvest aan de giek hangen en was het binnen enkele seconden geschied, de boot lag op zijn kant maar wonderwel wist Timo hem binnen een minuut weer overeind te krijgen,  Hans keek er vol bewondering naar en de afspraak voor een cursus ‘hoe zet ik mijn  boot in 1 minuut weer overeind’ is inmiddels gemaakt.
Zoals gezegd was Sybrand de koploper, op de voet gevolgd door een stoïcijns maar heel snel zeilende Bouwe. Zij gingen als eerste de Grèft in om halfwinds de weg te vervolgen richting De Sitebuorster Ie.
Inmiddels hadden Onno en Rob, geheel achteraan gestart, een indrukwekkende opmars gemaakt en vonden de aansluiting bij de achtervolgers op Bouwe en Sybrand die inmiddels zijn akkefietjes geheel vergeten was en plankgas vertrok richting de Wijde Ee. Niet meer in te halen door wie dan ook.
Eenmaal aangekomen op deze Wijde Ee en daarna de Suderburds Wiid ontspon zich een mooie strijd tussen de achtervolgers Rob, Onno en Reinoud tussen Luut, Siep en Bouwe. Laatst genoemde bleef echter onverstoord kantje boord varen, dit tot grote verbazing van zijn achtervolgers die zagen dat hij inderdaad zijn hangbanden niet nodig had. Waar de hele vloot vol moest hangen om de boel recht te houden bleef Bouwe mooi kantje boord zitten en stevende hiermee op een keurige 2e plaats af. Hangbanden? Die zijn voor uitslovers…..
Direct daarachter vochten Siep, Luut Onno en Rob een mooie strijd uit om de derde plaats. Hoewel het leek of Siep hiervoor de beste kaarten had moest hij toch zijn meerdere erkennen in een slimme Luut die wist dat de finishlijn liep tussen het starteiland en de Burd, hij koos voor snelheid boven hoogte en wist daarmee Siep net voor te blijven die meende dat de finish bij de haven was en daarom hoogte verkoos boven de snelheid.
Met hun 5e en 6e plaats waren Onno en Rob dankzij hun prima uitslag in de eerste race zeker van een eerste en tweede plaats. Door de slechte klassering van de gehele top 4 in de 2e race werd Bart derde in het eindklassement.
De hoofdprijs is echter voor de gehele vloot die, zoals Rob het mooi verwoordde een aanvankelijk verloren seizoen een geweldige draai geeft met eerst de race ‘op Sneek’ en nu dus op de wateren rond Eernewoude en Grou! Dat beloofd nog iets voor de komende maanden!